Purpose: To answer the question whether the TSI (tissue strain imaging) sonoelastography technique can contribute to the diagnosis of chronic renal allograft damage.
Material and methods: A prospective study of 112 patients between June 2010 and April 2011 was conducted to compare elastography data with biopsy results and laboratory parameters in order to determine whether any correlations exist. Elastography parameters were acquired with a high-end ultrasound system and analyzed using the semiquantitative strain ratio. For comparison, patients were divided into three groups based on biopsy findings (Banff classification): group A: biopsy not necessary; group B: Banff grade I; group C: Banff grades II and III. Correlations were assessed by means of correlation (Pearson) and regression analysis. Differences between ordinal groups were tested for statistical significance by the Mann-Whitney U test.
Results: Mean patient age was 54.2 ± 15.01 years. Fifty-nine percent of the patients were male. The calculated TSI strain ratio of groups A and C differed significantly (p = 0.024). Groups B and C (p = 0.056) and groups A and B (p = 0.88) showed no significant difference. The TSI strain ratio did not correlate with glomerular filtration rate (r = 0.105) or creatinine (r = 0.092).
Conclusion: The TSI sonoelastography technique can contribute to the differentiation of different stages of renal graft damage (according to Banff classification). However, significant results were not observed for all investigated features. The TSI technique should be further evaluated in future studies including larger numbers of patients.
Cel: Celem niniejszej pracy było sprawdzenie, czy sonoelastografia TSI (tissue strain imaging – obrazowanie odkształcenia tkanek) może pomóc w rozpoznaniu przewlekłego uszkodzenia nerki przeszczepionej.
Materiał i metody: Badanie prospektywne, przeprowadzone od czerwca 2010 do kwietnia 2011 roku, objęło 112 pacjentów. Porównano dane uzyskane w badaniu elastograficznym z wynikami biopsji oraz z parametrami laboratoryjnymi w celu zbadania ewentualnych zależności między nimi. Dane elastograficzne zostały uzyskane przy użyciu wysokiej klasy sprzętu ultrasonograficznego, a ich analizę przeprowadzono, wykorzystując półilościowy wskaźnik odkształcenia (semiquantitative strain ratio). W celach porównawczych pacjenci zostali podzieleni na trzy grupy na podstawie wyniku biopsji (według klasyfikacji Banff): grupa A: biopsja nie jest konieczna, grupa B: stopień I w klasyfikacji Banff oraz grupa C: stopnie II i III według klasyfikacji Banff. Korelacje oceniono za pomocą analizy korelacji (Pearsona) i regresji. Z kolei do oceny istotności statystycznej różnic między badanymi grupami posłużył test U Manna-Whitneya.
Wyniki: Średnia wieku pacjentów wynosiła 54,2 ± 15,01 roku. Mężczyźni stanowili 59% badanych. Wykazano istotną różnicę między wskaźnikami odkształcenia TSI dla grup A i C (p = 0,024). Nie wykazano natomiast istotnych różnic między grupami B i C (p = 0,056) oraz A i B (p = 0,88). Nie wykazano również korelacji pomiędzy wskaźnikiem odkształcenia TSI a współczynnikiem przesączania kłębuszkowego (r = 0,105) i kreatyniną (r = 0,092).
Wnioski: Sonoelastografia TSI może pomóc w różnicowaniu poszczególnych stadiów uszkodzenia przeszczepu (na podstawie klasyfikacji Banff). Jednak nie dla wszystkich badanych cech otrzymane wyniki były istotne statystycznie. Technika TSI powinna być przedmiotem dalszych badań obejmujących większą liczbę pacjentów.
Keywords: allograft; elastography; kidney; tissue strain imaging; ultrasound.